Zaczyna się od udanego związku. Znajdujesz odpowiedniego mężczyznę do założenia rodziny. Decydujecie się na ten wielki krok, staracie się przez jakiś czas, aż wreszcie dopinacie swego: zachodzisz w ciążę! A może wydarza się to według innego scenariusza? Poznajesz kogoś, jesteście ze sobą krótko albo wcale, sprawy się układają tak, że w skutek niedopatrzenia lub wpadki okazuje się, że za dziewięć miesięcy wydasz na świat małego człowieka? Jeszcze inaczej: nie pierwszy raz zostajesz mamą? Może oczekujesz rodzeństwa dla swojego dziecka/dzieci? Tak, czy inaczej, traktujesz swoje macierzyństwo poważnie, dbasz o siebie, sprawdzasz który tydzień i dzień ciąży przechodzisz, chodzisz na kontrole lekarskie, wykonujesz badania wskazane w harmonogramie. Śledzisz rozwój swojego maleństwa, przyjmujesz suplementy, wykonujesz ćwiczenia mające przygotować cię do porodu, czytasz o karmieniu piersią, kompletujesz wyprawkę. Robisz wszystko, co trzeba. I świetnie, wspaniale, że robisz te wszystkie rzeczy. Bez wątpienia, gdy dojdzie do twojego pierwszego spotkania z maluszkiem, będziesz świetnie przygotowana! Dzisiaj chciałabym ci jednak opowiedzieć o czymś, na co nie sposób się przygotować, a co cię może spotkać niezależnie od sytuacji życiowej, w jakiej zastała cię ciąża. Ten ważny temat, o którym chcę wspomnieć to depresja poporodowa.
Wyobraź sobie, że może być tak, że mimo, że twoje dziecko urodzi się wspaniałe, zdrowe i spokojne, będzie przesypiało noce, ładnie jadło i, że będzie spełnieniem twoich marzeń, ty możesz wcale nie być szczęśliwa. Co za absurd, możesz pomyśleć. Niestety, to prawda. Bardzo wiele kobiet cierpi na zaburzenia nastroju w okresie nawet kilku miesięcy po urodzeniu się ich dziecka. Nie wiedząc, skąd pochodzi ich frustracja, brak zadowolenia, nawet przygnębienie, zadręczają się dodatkowym poczuciem winy. Tymczasem odpowiedzialne za taki stan rzeczy są hormony. To one powodują, że chociaż wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że powinnaś promienieć radością i mieć poczucie spełnienia, ty codziennie rano walczysz ze sobą, by wstać i znaleźć siły do normalnego funkcjonowania i opiekowania się nowym członkiem rodziny. Ludzie z twojego otoczenia mogą zupełnie nie rozumieć twojego stanu i nieświadomie pogarszać sytuację, nie wykazując zrozumienia i każąc ci cieszyć się życiem, podczas gdy ty jesteś załamana. Jeśli cię to spotka, czego ci nie życzę, gdyż to okropne doświadczenie, pamiętaj, możesz otrzymać pomoc. Przede wszystkim przyglądaj się sobie, nie tłum emocji, gdyż to nie na wiele się zda. Nie obwiniaj się, jeśli nie spełniasz własnych oczekiwań, jeśli chodzi o postawę względem nowo narodzonego dzieciątka. Masz prawo czuć wszystko. Od przypływu wielkiej miłości do niechęci i złości. Nawet bardzo spokojne dziecko wymaga od rodziców wiele uwagi, a dzieci niepłaczące to nie tyle rzadkość, co patologia. Możesz czuć się zmęczona, możesz mieć dość. Jeśli zauważysz, że masz sporo takich odczuć, udaj się do lekarza, nie ignoruj objawów, gdyż depresja poporodowa ugodzi w ciebie i twoich bliskich. Tymczasem ciesz się ciążą i dbaj o siebie zarówno teraz, jak i kiedy już zostaniesz mamą.
